Bulla ogłaszająca Kanonizację Josemaríi Escrivy

LITTERAE DECRETALES

LITTERAE DECRETALES

Beato Iosephmaríae Escrivá Sanctorum honores decernuntur

IOANNES PAULUS PP II

Servus Servorum Dei

ad perpetuam rei memoriam

Domine, ut videam! (por. Łk 18, 41), Domina, ut sit!, Omnes cum Petro ad Iesum per Mariam!, Regnare Christum volumus! (por. 1 Kor 15, 25), Deo omnis gloria! (por. Kanon Rzymski, doksologia). Biografię Błogosławionego Josemaríi można zawrzeć w tych aktach strzelistych. Dwa pierwsze zaczął odmawiać, kiedy liczył sobie zaledwie szesnaście lat, przeczuwając po raz pierwszy Boże wezwanie. W ten sposób wyrażał żarliwe pragnienie swego serca ujrzenia, czego Bóg chce od jego życia, po to, by starać się z miłością wypełnić wolę Pana. Trzeci akt strzelisty, pojawiający się często w pismach z pierwszych lat jego kapłaństwa, ukazuje nam, jak jego gorliwość o dusze była zjednoczona z niezachwianą wiernością Kościołowi i głębokim nabożeństwem do Maryi Panny, Matki Boga. Regnare Christum volumus! – te słowa streszczają jego ciągłą troskę duszpasterską o to, by szerzyć wśród wszystkich mężczyzn i kobiet wezwanie do uczestniczenia – w Chrystusie – w godności dzieci Bożych i życia wyłącznie po to, by Mu służyć: Deo omnis gloria!

Przyjął i uczył przyjmować ten program pośród zwyczajnych zajęć każdego dnia, dzięki czemu słusznie można go nazwać „świętym zwyczajnego życia”. Faktycznie bowiem jego życie i jego orędzie zaprowadziły niezliczoną rzeszę wiernych – zwłaszcza świeckich, pracujących w najróżniejszych zawodach – do przemieniania najzwyklejszych zajęć w modlitwę, w służbę wszystkim ludziom i w drogę do świętości.

Błogosławiony Josemaría Escrivá de Balaguer urodził się w Barbastro (Hiszpania) 9 stycznia 1902 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 28 marca 1925 roku. 2 października 1928 roku Pan pozwolił mu zobaczyć misję, do której go wzywał, i tego dnia założył Opus Dei. W ten sposób otworzyła się w Kościele nowa droga, której cechą charakterystyczną jest szerzenie wśród mężczyzn i kobiet wszystkich ras, każdej kondycji społecznej czy kultury, świadomości, że wszyscy są wezwani do pełni miłości i apostolstwa, w miejscu, które każdy zajmuje w świecie. Rzeczywiście, Pan szuka nas w okolicznościach zwyczajnego życia – prawdziwego „zawiasu”, wokół którego obraca się nasza pełna miłości odpowiedź. W nauczaniu Josemaríi Escrivy praca, wykonywana z pomocą łaski Bożej, przemienia się w niewyczerpane źródło płodności, gdyż służy jako narzędzie do umieszczenia Krzyża na szczycie wszystkich ludzkich działalności, jest środkiem przemieniania świata od wewnątrz, według Ducha Chrystusowego, i okazją do pojednania go z Bogiem.

Praca na rzecz kapłanów, jaką Josemaría Escrivá prowadził osobiście i poprzez Stowarzyszenie Kapłańskie Świętego Krzyża, które powołał do życia 14 lutego 1943 roku, czyni z niego świetlisty przykład troski o świętość i braterstwo kapłanów.

W 1946 roku przeniósł się do Rzymu; podtrzymywany swoim niestrudzonym zapałem apostolskim, poświęcił się szerzeniu orędzia chrześcijańskiego na całym świecie, zawsze w ścisłej łączności z Papieżem i z pragnieniem służenia Kościołom lokalnym. Przyczynił się do powstania szerokiej gamy inicjatyw na rzecz rozwoju ludzkiego, które skutecznie pomagają w szerzeniu Ewangelii i mają znaczny oddźwięk społeczny.

W swoich licznych podróżach po Europie i Ameryce prowadził niestrudzoną pracę katechetyczną. Rzesze mężczyzn i kobiet przybywały, by go słuchać, przyciągane sławą jego świętości.

26 czerwca 1975 roku, w południe, na skutek ataku serca, oddał duszę Bogu. Jego ciało spoczywa w Kościele Prałackim Opus Dei, pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Pokoju, gdzie przybywają się modlić wierni z całego świata.

Po śmierci opinia świętości Josemaríi Escrivy de Balaguera szeroko się rozpowszechniła. Jego wstawiennictwu przypisuje się liczne niewytłumaczalne naukowo uzdrowienia oraz obfite łaski duchowe.

My sami beatyfikowaliśmy uroczyście Założyciela Opus Dei 17 maja 1992 roku, na placu św. Piotra.

Od tamtej pory zwiększyła się liczba łask przypisywanych przez wiernych wstawiennictwu Błogosławionego Josemaríi Escrivy; wśród tych łask Postulacja sprawy wybrała jedno uzdrowienie i przedstawiła je Stolicy Apostolskiej, żeby po jej zbadaniu można było oddawać Błogosławionemu cześć należną Świętym.

W 1994 roku w Kurii Arcybiskupiej w Badajoz wszczęto proces dotyczący tego uleczenia. Po przeprowadzeniu z wynikiem pozytywnym zwyczajowego dochodzenia, Kongregacja do Spraw Kanonizacyjnych, 21 grudnia 2001 roku wydała w Naszej obecności odpowiedni dekret o cudzie. Następnie, po wysłuchaniu przychylnej opinii Ojców Kardynałów i Biskupów zebranych na Konsystorzu 26 lutego 2002 roku, ogłosiliśmy, że ceremonia kanonizacji odbędzie się 6 października tego samego roku.

Dlatego też dzisiaj, w czasie uroczystej Mszy na placu św. Piotra i w obecności ogromnej rzeszy wiernych, wygłosiliśmy następującą formułę: Ku czci Przenajświętszej Trójcy, dla wywyższenia wiary katolickiej i dla wzrostu życia chrześcijańskiego, autorytetem naszego Pana, Jezusa Chrystusa, świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz Naszym, po długim rozważaniu i wielokrotnym wzywaniu Bożej pomocy oraz wysłuchaniu rady wielu Naszych Braci w Biskupstwie, ogłaszamy i definiujemy Świętym Błogosławionego Josemaríę Escrivę de Balaguera, i wpisujemy go w Poczet Świętych, i ustalamy, by w całym Kościele był on pobożnie czczony jako jeden ze Świętych. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Zarządzamy zatem, by to, co ogłosiliśmy, miało ważność teraz i zawsze i żeby nic nie było zarządzone przeciw temu.

W Rzymie, u Świętego Piotra, w dniu 6 października roku 2002, w dwudziestym czwartym roku Naszego Pontyfikatu.

Jan Paweł

Biskup Kościoła katolickiego

Marcellus Rossetti,

protonot. apost.