Komunia świętych

Komunia świętych oznacza przede wszystkim komunię i jedność wszystkich członków Kościoła w „rzeczach świętych” : w wierze, w sakramentach, w sposób szczególny w Eucharystii; w charyzmatach i innych darach duchowych. Św. Josemaría tak to tłumaczy: „Wiesz, czym dla ciała jest transfuzja krwi? Tym samym dla duszy jest komunia świętych”.

Co oznacza wyrażenie komunia świętych?

Wyrażenie „komunia świętych” oznacza przede wszystkim komunię (wspólnotę, z gr. koinonia) wszystkich członków Kościoła w „rzeczach świętych" (sancta): w wierze, w sakramentach, w sposób szczególny w Eucharystii; w charyzmatach i innych darach duchowych.

Wyrażenie to oznacza jeszcze komunię między osobami świętymi (sancti), to jest między tymi, którzy dzięki łasce zjednoczyli się z Chrystusem umarłym i zmartwychwstałym. Niektórzy są pielgrzymami na ziemi; inni, którzy odeszli z tego życia, poddawani są oczyszczeniu, wspierani przez nasze modlitwy; inni wreszcie zażywają chwały Bożej i wstawiają się za nami. Wszyscy razem stanowią jedną rodzinę w Chrystusie, Kościół, ku chwale Trójcy Przenajświętszej.

Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 194-195.

Jak to wytłumaczyć?

Komunia świętych. — Jakże ci to wytłumaczyć? — Wiesz, czym dla ciała jest transfuzja krwi? Tym samym dla duszy staje się komunia świętych. (Droga, 544)

Przeżywajcie w szczególny sposób komunię świętych, a każdy odczuje, - zarówno w chwili walki wewnętrznej, jak i podczas pracy zawodowej, radość i siłę wypływające ze świadomości, że nie jest sam. (Droga, 545)

Pamiętaj stale, że współpracujesz w formacji duchowej i ludzkiej tych, którzy cię otaczają, oraz wszystkich dusz — aż tak daleko sięga to błogosławione Świętych Obcowanie. W każdej chwili: kiedy pracujesz i kiedy odpoczywasz, kiedy widzą cię wesołym bądź zmartwionym; kiedy w czasie swych zajęć bądź na ulicy wznosisz modlitwę dziecka Bożego i objawia się pokój twojej duszy; kiedy widać, że cierpiałeś — że płakałeś — a ty się uśmiechasz. (Kuźnia, 846)

We Mszy świętej

Przed chwilą, przed lavabo, wzywaliśmy Ducha Świętego, prosząc Go, aby pobłogosławił ofiarę przygotowaną Jego świętemu Imieniu. Po oczyszczeniu zwracamy się do Trójcy Świętej: Suscipe, Sancta Trinitas, aby przyjęła to, co składamy na pamiątkę życia, Męki, Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia Chrystusa, ku czci Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, ku czci wszystkich świętych.

Aby ofiara przyniosła zbawienie wszystkim, kapłan modli się: Orate, fratres, ponieważ ta ofiara jest moja i wasza, całego Kościoła świętego. Módlcie się, bracia, nawet gdyby niewielu było was zgromadzonych; nawet gdyby fizycznie był obecny tylko jeden chrześcijanin i nawet gdyby był tylko sam celebrans - ponieważ każda Msza jest ofiarą powszechną, okupem za wszystkie pokolenia, języki, ludy i narody.

Dzięki obcowaniu świętych wszyscy chrześcijanie otrzymują łaski z każdej Mszy, zarówno gdy jest ona sprawowana wobec tysięcy ludzi, jak i wtedy, gdy kapłanowi pomaga, jako jedyny uczestniczący, roztargniony, być może, chłopiec. W każdym przypadku ziemia i niebo łączą się, by wyśpiewywać wraz z Aniołami Pańskimi: Sanctus, Sanctus, Sanctus... (To Chrystus przechodzi, 89)

Jedność jest siłą

Zebraliśmy się tutaj consummati in unum!, zjednoczeni w modlitwie i intencjach, gotowi rozpocząć tę chwilę rozmowy z Panem, pragnąc na nowo stać się sprawnym narzędziem w Jego rękach. Przed Jezusem w Najświętszym Sakramencie — jakaż to radość wzbudzić akt wiary w rzeczywistą obecność Pana w Eucharystii! — umacniajcie w swoich sercach pragnienie, aby poprzez waszą modlitwę pełne mocy impulsy docierały do każdego miejsca na ziemi, aż do ostatniego zakątka naszej planety, gdzie tylko można znaleźć człowieka, który wielkodusznie poświęca swoje życie na służbę Bogu i ludziom. Dzięki bowiem niewypowiedzianej rzeczywistości Świętych Obcowania wszyscy wspólnie — jak mówi święty Jan — i solidarnie uczestniczymy w dziele głoszenia prawdy i pokoju Pańskiego. (Przyjaciele Boga, 154)

Codziennie pamiętam o tobie, i napiszę do ciebie jeszcze kolejne listy... Błogosławione Obcowanie Świętych! Na naszej drodze, synu mój, żyjemy połączeni więziami nadprzyrodzonymi i uczestniczymy w modlitwach, ofiarach i pracach innych. (Św. Josemaría Escrivá, list do Emiliano Amanna, Burgos 5 III 1938)